รีวิวหนังคอมเมดี้เรื่อง EMMA

ภาพยนตร์ที่สร้างจาก จากนิยายรักอารมณ์เสียดสีสังคมอย่าง Jane Austen ต้องบอดเลยว่ากลับมาครั้งนี้คือก็ดีเหมือนเดินละ และยังคงพูดถึงความเท่าเทียมในสังคมแถมมีมุขให้เราได้ขำขันกันแบบเล็กน้อย และในส่วนของ เอ็มมา สาวน้อยในวัย 21 ปี เธอมีชีวิตที่เงียบสงบในหมู่บ้านเล็กๆของเธอ แถววันหนึ่งเธอไม่ต้องทำอะไรเลย งานไม่ต้องทำ ชีวิตไปวันแบบหรูๆสบายๆ

จะว่าไปครอบครัวของเอ็มมาก็มีความเพี้ยนเบา ๆ เธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังโตกับ มิสเตอร์วู้ดเฮาส์ (Bill Nighy) พ่อผู้อ่อนแอ ขี้เหงาและวิตกจริตกับความหนาว จนความขี้เหงาก็ส่งต่อมาถึงเอ็มมาในที่สุด เมื่อพี่เลี้ยงแต่งงานไปแล้ว เธอยิ่งว่างเข้าไปใหญ่ก็เหงาแหละ ดูออก เธอหันไปหา แฮร์เรียต สมิธ (Mia Goth) หญิงสาวในหมู่บ้านที่มีฐานะต่างกับเธอและเอาเวลาว่าง ไปใส่ใจความรักของแฮร์เรียตอย่างตั้งใจ อุปโลกตัวเองเป็นแม่สื่อแม่ชักจัดการความรักของแฮร์เรียต ด้วยความหวังดีผสมกับความถือดีที่ว่า เธอรู้ว่าอะไรดีสำหรับแฮร์เรียต

แต่การจับคู่คราวนี้มันไม่ได้ราบรื่นอย่างคราวที่แล้ว เพราะในความจริงแล้วเอ็มมาไม่ได้ประสาอะไรเลยกับเรื่องความรัก ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองรักใครและใครรักเธอ เอ็มมาเขามีผู้ชายคนหนึ่งที่รู้จักมานานคือ มิสเตอร์ไนท์ลีย์ (Johnny Flynn) สองคนนี้เขามีความเกี่ยวดองกันคือ พี่สาวของเอ็มมาแต่งงานกับพี่ชายของไนท์ลีย์ ก็ดองในโหลเดียวกัน ใกล้ชิดกัน ไนท์ลีย์นี่เขาเป็นสุภาพบุรุษผู้ร่ำรวยที่ส่ายหัวให้กับเอ็มมาในหลาย ๆ เรื่อง พยายามเตือน พยายามแย้งแต่เอ็มมาก็ไม่ค่อยจะฟัง ยังคงพยายามจับคู่ให้ชาวบ้านจนเรื่องมันเกือบจะจบไม่สวย แต่สุดท้ายก็พลิกสถานการณ์ได้ในที่สุดเมื่อไนท์ลีย์ได้สอนอะไรเธอบางอย่าง

เวอร์ชันนี้ใช้การเล่าเรื่องแบบใหม่ ไร้แล้วซึ่งการเกริ่นนำ ไม่ต้องเรียกร้องให้แนะนำตัวละคร ใครเป็นใคร? มีความสัมพันธ์กันยังไงนะ? เพราะหนังไม่คิดจะบอก ถามว่ากระทบกับอรรถรสการดูภาพยนตร์ไหม สำหรับคนที่รู้จักเอ็มมาอยู่แล้ว ไม่มีปัญหาอะไรเลย แต่สำหรับคนที่เพิ่งรู้จักเอ็มมาเป็นครั้งแรก อาจจะงงนิดหน่อย แต่บริบทโดยรวมสามารถทำให้เข้าใจจนได้ว่า อ๋อ…มันเป็นอย่างงี้